Warning message

This page has not been translated! You can use Google Translate to see an online English translation of this page.

Als we weer samen...

In april 2021 verscheen E-magazine Nationale Sport Vakbeurs. Kees van Oostenrijk schreef een column. Om tot een goed beleid en een faire behandeling van materialen in een circulaire economie te komen, moeten we samenwerken zo is zijn betoog: " Dan hebben we de overheid dus wel nodig, want op dit moment is de samenwerking in een stip op de horizon nog even een lange weg. Dus wat als we weer samen…..? Zodat we weer samen kunnen sporten en samen de duurzame en circulaire toekomst in gaan door samen te denken, te onderzoeken, te werken en de weg aan te leggen."  Lees de column hier

ALS WE WEER SAMEN....

Ik schrijf dit op een stormachtig moment. En dat terwijl we in de afgelopen weken ook al van echt Hollands winterweer naar heerlijk lenteweer zijn gegaan. Het kan dus letterlijk vriezen en dooien, bijna tegelijkertijd. Wat een geluk eigenlijk he, dat je onder al deze verschillende omstandigheden kunt blijven sporten op kunstgrasvelden met SBR?! Dat kan niet van alle andere infill soorten gezegd worden. Zomaar weer eens een voordeel van SBR. SBR, weet U het nog? Rubbergranulaat van gebruikte autobanden; duurzaam gerecyclede grondstoffen, met 100.000 kg CO2-besparing en nogmaals 100.000 kg besparing aan fossiele of natuurlijke nieuwe grondstoffen. Meer circulair kun je bijna niet vinden anno 2021; een circulaire koploper dus. Na een levensduur van 10 tot 15 jaar ook gewoon weer te opnieuw te recyclen en te hergebruiken!

Het SBR houdt ons dus niet tegen om samen te sporten, de voortdurende corona-ellende helaas wel. Wat kijken we uit naar weer samen! Samen sporten, samenwerken, samenzijn en samen de toekomst in!

Helaas leek het erop dat de Staatsecretaris van IenW dat gevoel van samen in deze toch al eenzame corona-pandemie even vergeten was. In een brief aan de Tweede Kamer, met veel "mogelijk", "in principe" en "zouden kunnen" verwijzend naar een flinterdun rapport van CE Delft zonder inhoudelijke diepgang en met heel veel opmerkingen en vragen uit onze sector, gaat ze in op mogelijke duurzaamheidscriteria voor inkoop en beheer van kunstgrasvelden. Dat we elkaar nodig hebben in onze weg naar een circulaire economie was in haar brief even naar de achtergrond verdwenen. Samen hadden we deze weg veel beter kunnen aanleggen.

Op alle criteria scoort de huidige generatie SBR-gras daarnaast ook nog eens uitstekend. En we kunnen er dus onder alle weersomstandigheden heerlijk samen op sporten. Door instrooimaterialen uit te sluiten voor kunstgrastoepassingen, blokkeert het rijk alleen deze mogelijkheid om samen te sporten in een duurzame toekomst met SBR. En dat vanwege de wens om de verspreiding te beperken. Die wens hebben we – wederom samen met u – toch al lang? Het zorgplichtdocument dat we al in 2009 hebben opgesteld is altijd al de stand der techniek geweest en we hebben steeds gezegd dat "good housekeeping" belangrijk is. Net als thuis en overal elders?

Gelukkig concludeerde de Stas wel dat "sterke beperking haalbaar is", afhankelijk van de beheersmaatregelen. Die conclusie kan ik volgen, want dat geldt volgens mij voor alle beheer. Als ik de broodkruimels van mijn aanrecht opruim, is mijn aanrecht netjes. Maar om te concluderen dat geschikte en duurzame alternatieven voor oa SBR beschikbaar zijn, in de vorm van 'non-infill' velden, die conclusie is dan weer niet te volgen. Brood zonder kruimels zorgt ervoor dat ik de kruimels niet meer van mijn aanrecht hoef op te ruimen, maar heeft weer hele andere consequenties waarschijnlijk. Volgens mij is nergens getest wat de duurzaamheid van non-infill is en wie weet wat de neveneffecten zijn? Geen enkel materiaal is zo veelvuldig onderzocht als SBR-infill. Meer dan honderd studies zijn er met steeds dezelfde uitkomst: het is veilig en verantwoord om te sporten op kunstgrasvelden met SBR-infill en eventuele milieueffecten zijn beheersbaar. Zulke onderzoeken zijn er van andere infillmaterialen niet en ook niet voor non-fill velden. Er wordt voor het gemak maar aangenomen dat ze gerecycled kunnen worden en niet zoveel microplastics verspreiden? Oja, is dat zo? Fatsoenlijk onderzoek ontbreekt! WAKKER WORDEN! Onderzoeken graag! Niet als een blinde kip met z'n allen de milieu-valkuil in lopen!

De Stas spreekt de wens uit om in 2030 duurzaam kunstgras te hebben. Deze wens hebben we ook samen. Nogmaals: laten we samen de weg aanleggen (misschien zelfs wel letterlijk, maar daarover later meer). De toepassing van SBR is wat mij betreft juist een goede stap in circulair gebruik van grondstoffen, die reeds 25 jaar geleden is gezet bij de uitvinding van het kunstgras. De Stas draagt aan dat de recycling bij TUF stagneerde, maar u als verstandige lezer weet dat dat was vanwege de kunstgrasmatten. De recycling van SBR is nooit een probleem geweest. En uw gefronste wenkbrauwen kloppen. De matten waren het probleem in de recycling, de matten die volgens de Stas zo duurzaam zijn dat je naar non-infill kunt. Intussen zijn er echt professionele bedrijven als GBN-Antea, Rematch, en andere innovatieve recyclingbedrijven, die het voortouw hebben genomen in een echt duurzame aanpak!

En nogmaals het rubbergranulaat van afgedankte matten is dus prima te wassen en te scheiden. Het product dat niet meer voldoet is op een andere manier te recyclen of als brandstof inzetbaar, evt. voor chemische recycling, en het product dat nog wel aan alle eisen voldoet (circa 50%) kan hergebruikt worden.

Dus laten we samen onderzoeken wat we met materialen kunnen doen om grondstoffen zo goed mogelijk te behouden. SBR kun je eerst gebruiken – met goede beheersmaatregelen – op kunstgrasvelden om samen te sporten en vervolgens kun je er grondstoffen uithalen voor hergebruik met devulkanisatie of pyrolyse. Hoe mooi zou dat zijn voor een gezamenlijke toekomst. Grondstoffen zo lang mogelijk gebruiken, behouden en terugbrengen ter voorkoming van gebruik van virgin materialen. Dan hebben we de overheid dus wel nodig, want op dit moment is de samenwerking in een stip op de horizon nog even een lange weg. Dus wat als we weer samen.....? Zodat we weer samen kunnen sporten en samen de duurzame en circulaire toekomst in gaan door samen te denken, te onderzoeken, te werken en de weg aan te leggen. Om duurzaam te kunnen sporten en te kunnen bewegen in een circulaire economie, die snel herstelt van de corona-pandemie. Ik wens het U allen toe!

Kees van Oostenrijk